Såvi Åkeren av Talleiv Røysland

Ein messesundag klar, på gamle prestegard,
det var så vent å sjå der gamle kyrkja sto.
Folket samlar seg og ser seg omkring
og helsar og rør om gamle og nye ting.

Presten tala bra, ba ’kon gjera det ’n sa.
Gjer du vel i dag blir du i go’an lag.
Mange falske tungor sladrar i veg,
øydelegg for deg og misunner meg.

Frå kyrkja heim eg gjeng med fleire i ein sleng.
Me rør og talar vel då blir ein au så sæl.
Fjord og bygdi her ho ligge så vent,
og fuglar syng og soli ho skin.

Beden blei eg inn av Såvi Åkeren.
I den vene gard helsar son og far.
Hus med loft og vene hagar omkring.
Humla ho syng i blomande eng.

Ei liti stund eg sat, då fekk eg øl og mat,
og det beste som der i huset kom:
Fisk og stomp og suss og romekling,
molte og bær og brennevin.

Då bollane kom fram, då drakk me øl og dram.
Blant vener gjeng det an å drikke det ein kan.
Moro er det her med vener i lag,
ja, no held me på til morgon den dag.

Det er ingi sak fe’ den som hev ein gode ven,
fe’ stundom hjelp ein treng fe’ folk og sjukdomen.
De alle som heve hjartelag
de fær det nok att på domedag.